Occupy

Tijdens een lezing in de bibliotheek van Veghel betrok trendpsycholoog (en initiator van de Trendrede) Tom Kniesmeijer in november 2013 het verrassende standpunt dat de Occupy-beweging wél degelijk zinvol en invloedrijk was en is. Niet in de betekenis dat alle Occupy-kampementen over de hele wereld veel hebben veranderd. Integendeel. Het is weer business als usual. Maar Occupy zal in zijn ogen later in de geschiedenisboeken terechtkomen. Zoals Provo in Amsterdam. Of de Dolle Mina's. Die in hun tijd even actief waren, maar toen ook niet veel veranderingen konden afdwingen. Het waren toen en nu (Provo en Occupy) kleine groepen. Een handjevol mensen die zich boos maakten. Zich afzetten tegen de heersende moraal.
Geen goed uitgewerkt alternatief hadden, maar vooral wilden laten merken dat ze het met sommige zaken in hun tijd en land niet eens waren. Je kunt dit soort bewegingen zien als clubs die een zaadje (van ongenoegen) planten, kort leven en opbranden en niet meer bestaan als anderen op hun gedachtegoed voortborduren én er wel in slagen substantiële veranderingen in een samenleving voor elkaar weten te krijgen.

Maar later, aldus Tom Kniesmeijer, zullen ze door historici en andere duiders van de tijdgeest uitgeroepen worden als tribes die verantwoordelijk waren voor het aansteken van het lontje dat leidde tot veranderingen.

In het najaar van 2011 maakte de Amerikaanse kunstenares Rachel Schragis een "tekening" van alle grieven die de New Yorkse Occupyers tijdens hun openbare bijeenkomsten naar voren brachten. Klik hier voor een lang artikel over dat pamflet (met een transcriptie van alle grievances) (of "facts") (Let these facts be known)

Homepage Beelden, quotes en ideeën